എന്റെ പ്രാന്തുകള് ഇത് വരെ...

കവിത : അഞ്ചു പെണ്ണുങ്ങള്‍ അഥവാ ഒരു കവി കൂടി.. കവിത എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു...

നര്‍മ്മം : ആന്‍ ഐഡിയ കാന്‍ ചേഞ്ച്‌ പാക്കരണ്ണന്‍സ് ലൈഫ്.. ആക്ഷേപ ഹാസ്യം എന്ന് ഞാന്‍ വിളിക്കും...

Monday, October 12, 2009

അഞ്ചു പെണ്ണുങ്ങള്‍ അഥവാ ഒരു കവി കൂടി..

.







അദ്ധ്യായം 1 : നാണം

നാണമായിരുന്നു..
നേര്‍ത്ത വികാരം തീര്‍ത്ത വിചാരം
കടുത്ത ചായക്കൂട്ടായ്‌..
വിഭ്രമം ചാലിച്ച് ചിത്രങ്ങളെഴുതി
വര്‍ണ്ണചിത്രങ്ങള്‍.., പക്ഷെ
കണ്ണുകളെവിടെ..?



അദ്ധ്യായം 2 : സൌഹൃദം

ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല..
അറിഞ്ഞതെല്ലാം പറഞ്ഞത് മാത്രം
അറിഞ്ഞു നേരറിഞ്ഞപ്പോളാരെന്ന്..
അറിഞ്ഞും പറഞ്ഞും ആത്മാവറിഞ്ഞു..
ആത്മനിയന്ത്രണം ആചാരമാകുമ്പോള്‍
ആത്മബന്ധം മുറിച്ചെങ്ങോ പോയി..
അനുരാഗമായിരുന്നോ...?



അദ്ധ്യായം 3 : സാഹോദര്യം

സ്നേഹമായിരുന്നു..
ചിണുങ്ങിയും പിണങ്ങിയും
കുണുങ്ങിയും ഇണങ്ങിയും..
അക്ഷരക്കൊഞ്ചലുകളാല്‍
സാഹോദര്യത്തിന്‍ പോരുളറിഞ്ഞു..
രക്തം രക്തത്തെ അറിയാത്ത കാലം
രക്തബന്ധമല്ലീയാത്മബന്ധം..
ഇതല്ലേ സ്നേഹം...?



അദ്ധ്യായം 4 : കാമം

ആവേശമായിരുന്നു..
ഇന്നിന്‍റെ തീക്ഷ്ണമാം വീക്ഷണങ്ങള്‍
വരികളില്‍ നിറയും നിരീക്ഷണങ്ങള്‍..
നീ തന്നെ ഞാനെന്നറിഞ്ഞു..
വിരസകര്‍ണ്ണങ്ങളില്‍ തീ കോരിയിട്ടാ
സിരകളെ ചൂട് പിടിപ്പിച്ച നാള്‍..
അരുതാത്തതെന്തെന്നും അതിരുകളെന്തെന്നും
അറിയിച്ചു തന്നൊരാ പെണ്ണൊരാള്‍..?



അദ്ധ്യായം 5 : മോഹം

സ്വപ്നമായിരുന്നു..
ഇരുളില്‍ തെളിയും കിനാക്കളില്‍
വര്‍ണ്ണങ്ങളായിരം വിതറിയോരാള്‍..
കഥകള്‍ പറഞ്ഞും വ്യഥകള്‍ പറഞ്ഞും
കദനം മറന്നു കണ്ണീരൊഴിഞ്ഞു..
തല്ലിത്തലോടിയെന്‍ തങ്കക്കിനാക്കളില്‍
തിങ്കളായ്‌ വന്നു തെളിച്ചമേകി..
അകലെയാണെങ്കിലും സങ്കല്‍പ്പച്ചിറകേറി
അരികത്തു വന്നൊരാ പുലരിയൊന്നില്‍..
കിരണങ്ങളേറ്റൊരാ പോള തിരുകുമ്പോള്‍
മുഖമില്ലാത്താമുഖം മാഞ്ഞു പോയി..
അതൊരു മോഹമോ സ്വപ്നമോ..?


അദ്ധ്യായം 6 : വീണ്ടും

തുടങ്ങുന്നു...



.

No comments:

Post a Comment